ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم
غم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم
دل بیمار شد از دست رفیقان مددی
تا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم
آن که بی جرم برنجید و به تیغم زد و رفت
بازش آرید خدا را که صفایی بکنیم
خشک شد بیخ طرب راه خرابات کجاست
تا در آن آب و هوا نشو و نمایی بکنیم
مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه
کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم
سایه طایر کم حوصله کاری نکند
طلب از سایه میمون همایی بکنیم
دلم از پرده بشد حافظ خوشگوی کجاست
تا به قول و غزلش ساز نوایی بکنیم

One night ,our hand we shall uplift and a prayer we shall make .
For the grief of separation from Thee ,a remedy from some place we shall make .
Went from the hand ,the sick heart .O friends a little help ,
So that to its head ,the physician we may bring and a little remedy we may make .
He who ,without offence on my part grieved ; and ,me ,with the sword struck and departed
For God's sake ,him bring back ,that purity of heart reconciliation we may make .
O heart aid from the heart of profligates seek if not ,
Difficult is the work .God forbid that a fault we should make .
In lust's path ,through which an idol - temple became our heart ,
An arrow of a sigh prayer for freedom to God we shall loose and a great strife against lust we shall make .
Withered ,became the root of my joy .The Path to the tavern is where
So that in that water and air ,springing and growing ,we may make .
But a little work effecteth the shade of the bud of little resolution the imperfect murshid
Search for the auspicious shade of the Huma the murshid ,perfect and excel ,lent we shall make .
From the note of melody went my heart .Hafiz ,sweet of tone ,is where
So that ,with his words and ghazals ,harmony and melody ,we may make .

ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم
شاه اگر جرعه رندان نه به حرمت نوشد
التفاتش به می صاف مروق نکنیم
خوش برانیم جهان در نظر راهروان
فکر اسب سیه و زین مغرق نکنیم
آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند
تکیه آن به که بر این بحر معلق نکنیم
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم
حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او
ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم

Evil of any we utter not inclination to the injustice of any we make not
Black ,the face of any one and blue ,our own religious garment ,we make not ,
Evil ,it is to show in deficiency or in excess the defect of the poor man ,or of the rich man
The counsel is that evil work at all ,we do not .
In the sight of way - farers ,we happily urge the world of our time
Thought of the precious black steed ,or of the golden saddle ,we make not ,
On the book of knowledge ,fallacious writing like worldly sages we write not
Confounded with the page of magic ,God's mystery ,we make not .
If of the cup ,my prohibition ,the zahid make ,that is best ,
That to his wine ,pure and refined ,attention ,we make not .
If with dignity ,the draught of profligates ,the king drink not .
By way of truth with splendour ,work of his we do not .
The sky shattereth the bark of the Lords of skill
Best ,that ,on this suspended ocean the sky reliance we make not .
If an envious one spake evilness and thereon a friend grieved ,
To the friend say Happy ,be for to the fool ,the ear of attention we make not .
Hafiz if the enemy utter falsehood as regards him ,exception we take not
If ,with truth ,he spake contention with the speech of truth ,we make not .

سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم
که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم
عبوس زهد به وجه خمار ننشیند
مرید خرقه دردی کشان خوش خویم
شدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوست
کشید در خم چوگان خویش چون گویم
گرم نه پیر مغان در به روی بگشاید
کدام در بزنم چاره از کجا جویم
مکن در این چمنم سرزنش به خودرویی
چنان که پرورشم می‌دهند می‌رویم
تو خانقاه و خرابات در میانه مبین
خدا گواه که هر جا که هست با اویم
غبار راه طلب کیمیای بهروزیست
غلام دولت آن خاک عنبرین بویم
ز شوق نرگس مست بلندبالایی
چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم
بیار می که به فتوی حافظ از دل پاک
غبار زرق به فیض قدح فروشویم

Happy is my head and with loud shout ,I speak
Saying Life's breeze from the cup of the wine of unity I seek .
On the face of wine sickness ,sitteth not the sullenness of austerity
The disciple of the khirka ,dreg - drinker ,pleasant of disposition ,murshid of the age ,who hath drunk the pure love of past ones I am .
If ,to us ,the Pir of the Magians the perfect murshid open not the door ,
What door ,shall I beat What remedy ,shall I make
In this sward the world rebuke me not for self - growing
As me ,nurture they Fate and Destiny give ,so I grow .
In the midst ,behold not thou the monastery and the tavern
God is witness ,wherever He is with Him ,am I .
The dust of the path of search is the alchemy of well being
The slave of the fortune of that dust of ambergris - perfume am I .
From desire for one of intoxicated narcissus and of lofty stature ,
With the goblet ,like the tulip fallen ,by the marge of the stream ,am I .
For head - bewilderedness ,notorious I became and the Friend's eye - brow
Me ,like a ball ,into the curve of its chaugan ,drew .
O counsellor me ,what counsel maketh thou ,since thou knowest
That not a believer of the man ,ease - seeking ,am I .
Wine ,bring that ,by Hafiz's decision ,down from the pure heart ,
Hypocrisy's dust ,with the' goblet's grace ,I may wash .

بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم
که من دلشده این ره نه به خود می‌پویم
در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند
آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم
من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست
که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم
دوستان عیب من بی‌دل حیران مکنید
گوهری دارم و صاحب نظری می‌جویم
گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است
مکنم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم
خنده و گریه عشاق ز جایی دگر است
می‌سرایم به شب و وقت سحر می‌مویم
حافظم گفت که خاک در میخانه مبوی
گو مکن عیب که من مشک ختن می‌بویم

Times I have said and again I say ,
That ,heart bereft ,not of myself ,have I gone this Path of love
Behind the pure mirror of the holy traveller's heart me ,they have kept like the parrot
What the Teacher of eternity without beginning said Say I say .
Whether I be the thorn ,or whether the rose ,there is a sward - adorner God
By whose hand ,as it cherished me ,I grew .
O friends me ,heart - bereft ,astonied ,censure not
A great jewel I have and the master of vision the jeweller God I seek .
Although to the wearer of the patched darvish garment ,the drinking of wine ,rose of hue ,is a sin ,
Me ,censure not for with it from off the darvish garment the colour of hypocrisy ,I wash .
From another place cause is the laughing and the weeping of lovers of God
In the night through union with the Beloved I sing ; in the morning - time through separation I moan .
To me ,Hafiz spake saying The dust of the tavern - door smell not
Say Censure not for the fragrant musk of Khutan ,I smell .

گر چه ما بندگان پادشهیم
پادشاهان ملک صبحگهیم
گنج در آستین و کیسه تهی
جام گیتی نما و خاک رهیم
هوشیار حضور و مست غرور
بحر توحید و غرقه گنهیم
شاهد بخت چون کرشمه کند
ماش آیینه رخ چو مهیم
شاه بیدار بخت را هر شب
ما نگهبان افسر و کلهیم
گو غنیمت شمار صحبت ما
که تو در خواب و ما به دیده گهیم
شاه منصور واقف است که ما
روی همت به هر کجا که نهیم
دشمنان را ز خون کفن سازیم
دوستان را قبای فتح دهیم
رنگ تزویر پیش ما نبود
شیر سرخیم و افعی سیهیم
وام حافظ بگو که بازدهند
کرده‌ای اعتراف و ما گوهیم

Although ,apparently ,the slaves of the King are we ,
By weeping and wailing Kings of the country of the morning when prayers are answered are we .
Treasure in the sleeve and empty ,the purse ,
The cup ,world - displaying ,and the dust of the Path of tarikat are we .
Sensible of the presence of God and intoxicated with pride ,
The ocean of unity and yet like the drowned one of sin are we .
The mistress of fortune ,when she glanceth ,
The mirror of her moon - like face ,are we .
Every night ,of the King of vigilant Fortune ,
The care - taker of the diadem and of the crown are we .
Say Our blessing reckon plunder
For in sleep thou art and ,in the eye sentry - place are we .
The King ,Mansur ,is acquainted with this ,that we
Wherever the face of resolution ,we place
Make for enemies the shroud of blood and
Give to friends the kaba of victory .
Not before us ,may be the hue of deceit ;
Either ,the ruddy tawny lion ; or the black deadly snake ,are we .
The debt of due to Hafiz say that they should give back to him
The debt thou hast confessed witnesses ,are we .

فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان
لب بگشا که می‌دهد لعل لبت به مرده جان
آن که به پرسش آمد و فاتحه خواند و می‌رود
گو نفسی که روح را می‌کنم از پی اش روان
ای که طبیب خسته‌ای روی زبان من ببین
کاین دم و دود سینه‌ام بار دل است بر زبان
گر چه تب استخوان من کرد ز مهر گرم و رفت
همچو تبم نمی‌رود آتش مهر از استخوان
حال دلم ز خال تو هست در آتشش وطن
چشمم از آن دو چشم تو خسته شده‌ست و ناتوان
بازنشان حرارتم ز آب دو دیده و ببین
نبض مرا که می‌دهد هیچ ز زندگی نشان
آن که مدام شیشه‌ام از پی عیش داده است
شیشه‌ام از چه می‌برد پیش طبیب هر زمان
حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم
ترک طبیب کن بیا نسخه شربتم بخوان

To the shattered one ,when thou comest ,the Fatiha recite
Thy lip ,open for life to the dead ,the ruby of thy lip giveth .
That one the holy traveller who ,for inquiry after my state came the Fatiha readeth and departeth ,
A breath where that my soul after him ,I may move sacrifice
O thou that art the physician of the shattered my face and tongue ,behold
For ,on the tongue ,this breath and sigh of my chest is the heart's load .
Though hot with love ,fever made my bone ,and departed ,
From my bone ,like the fever ,love's fire departeth not .
Like the state of thy dark mole on the ruddy fire of its native land thy luminous ,ruddy ,cheek is the state of my heart
On account of those two eyes of thine that against me consider tyranny lawful shattered and powerless my body hath become .
With the water of my two eyes ,quench my heat of love's fever and feel
My pulse whether any trace of life it giveth .
That one the holy traveller who ,for the sake of rest ,me ,the wine of the bottle the heart had given ,
Momently ,to the physician ,my bottle the heart wherefore taketh he
Hafiz the draught of the water of life ,me ,thy verse gave
The physician ,forsake come the prescription of my draught sweet verse read .

چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان
آن گل که هر دم در دست بادیست
گو شرم بادش از عندلیبان
یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان
درج محبت بر مهر خود نیست
یا رب مبادا کام رقیبان
ای منعم آخر بر خوان جودت
تا چند باشیم از بی نصیبان
حافظ نگشتی شیدای گیتی
گر می‌شنیدی پند ادیبان

As much as my grief of love to the physicians ,I uttered ,
Me the wretched stranger they remedied not .
Not with its own seal is love's casket
O Lord the desire of the watchers ,be not
That haughty rose that ,momently ,is in the power of a thorn ,
Say Thine be shame of the poor nightingale
O Lord safety ,give so that again may see
The eye of lovers ,the face of the beloved ones .
To the Friend ,love's secret pain ,we told ;
Pain from the physicians beloved ones love's pain ,one cannot conceal .
O Benefactor beloved at the tray of union with Thee ,at last ,
Of those portionless ,how long shall we be
The disgrace of the world ,Hafiz would not have been ,
If ,the counsels of admonishers ,he had heard .

می‌سوزم از فراقت روی از جفا بگردان
هجران بلای ما شد یا رب بلا بگردان
مه جلوه می‌نماید بر سبز خنگ گردون
تا او به سر درآید بر رخش پا بگردان
مر غول را برافشان یعنی به رغم سنبل
گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان
یغمای عقل و دین را بیرون خرام سرمست
در سر کلاه بشکن در بر قبا بگردان
ای نور چشم مستان در عین انتظارم
چنگ حزین و جامی بنواز یا بگردان
دوران همی‌نویسد بر عارضش خطی خوش
یا رب نوشته بد از یار ما بگردان
حافظ ز خوبرویان بختت جز این قدر نیست
گر نیستت رضایی حکم قضا بگردان

O beloved from separation from thee ,I consume
Separation from the beloved our soul - calamity became .O Lord the calamity ,turn .
On the bay courser of the sky ,the moon displayeth splendour :
So that ,to an end ,it may come ,to mighty Rakhsh ,thy foot turn .
Forth for the plunder of reason and of faith ,intoxicated gracefully move
On thy head ,aslant in pride place the cap and ,on the body ,the kaba beturn .
Thy love - lock ,dishevel that is ,against the tress - like hyacinth ,
About the sward ,fragrance like the morning breeze beturn .
O light of the eye of the intoxicated in the essence of expectation ,I am
The wailing harp and the cup ,that one ,the harp play and this one ,the cup beturn .
When ,on thy cheek ,time writeth the happy line ,
O Lord from our friend ,the ill - decree ,turn .
Hafiz from lovely ones ,thy lot ,save that portion that thou hast is naught
If as to it contentment be not thine ,fate's decree ,turn .

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان
وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان
دل آزرده ما را به نسیمی بنواز
یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان
ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند
یار مه روی مرا نیز به من بازرسان
دیده‌ها در طلب لعل یمانی خون شد
یا رب آن کوکب رخشان به یمن بازرسان
برو ای طایر میمون همایون آثار
پیش عنقا سخن زاغ و زغن بازرسان
سخن این است که ما بی تو نخواهیم حیات
بشنو ای پیک خبرگیر و سخن بازرسان
آن که بودی وطنش دیده حافظ یا رب
به مرادش ز غریبی به وطن بازرسان

O Lord that musky fragrant deer my beloved back to Khutan safely cause to reach
And back to the sward that straight ,moving ,cypress ,cause to reach .
With a breeze of kindness our withered fortune ,cherish
That is that soul the beloved gone from the body ,back to the body cause to reach .
Since ,by Thy order ,the moon and the sun reach to their stage ,
Back to me also ,my beloved ,moon of face ,cause to reach .
In search of the ruby of Yaman ,blood became our eyes ;
O Lord back to Yaman ,that gleaming constellation cause to reach .
The word message to the beloved is this Without thee ,life we desire not ;
O foot - messenger ,news - taker back the word the message cause to reach .
O auspicious bird ,auspicious of mien the murshid go
Before the inaccessible Anka the true Beloved the word message of the crow and of the kite disciples back cause to reach .
O Lord that one the beloved whose native land had been the eye of Hafiz ,
Her ,with desire fulfilled back from wandering to her native land cause to reach .

خدا را کم نشین با خرقه پوشان
رخ از رندان بی‌سامان مپوشان
در این خرقه بسی آلودگی هست
خوشا وقت قبای می فروشان
در این صوفی وشان دردی ندیدم
که صافی باد عیش دردنوشان
تو نازک طبعی و طاقت نیاری
گرانی‌های مشتی دلق پوشان
چو مستم کرده‌ای مستور منشین
چو نوشم داده‌ای زهرم منوشان
بیا و از غبن این سالوسیان بین
صراحی خون دل و بربط خروشان
ز دلگرمی حافظ بر حذر باش
که دارد سینه‌ای چون دیگ جوشان

O true Beloved for God's sake ,with khirka - wearers hypocrites little sit
From resourceless profligates inwardly pure and clean Thy face ,conceal not .
In this khirka of the austere zahids is many a stain
O happy the time of the kaba of the wine - drinkers void of stain
Thou art of delicate nature and power hast not to endure
The hardship of the handful of ragged garment - wearers .
Among these Sufi - like ones ,a pain of love I see not ,
Pure be the pleasure of the dreg - drinkers
Come and the deceit of these hypocrites ,behold
Like the flagon ,they have the heart of blood ruddy wine like the harp ,they are a - twanging .
When by shewing Thyself me ,intoxicated Thou hast made ,veiled ,sit not
When me ,the sweet draught Thou hast given ,me ,poison cause not to drink .
The lip of wine - hue and the intoxicated eye ,open
For ,from desire of Thee ,foaming is the ruby wine .
Of the heart - ardency of Hafiz full of caution be
For a heart like the seething caldron ,he hath .

شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سیمتنان
کمتر از ذره نه‌ای پست مشو مهر بورز
تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
بر جهان تکیه مکن ور قدحی می داری
شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان
پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل
مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
با صبا در چمن لاله سحر می‌گفتم
که شهیدان که‌اند این همه خونین کفنان
گفت حافظ من و تو محرم این راز نه‌ایم
از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان

The Shah of those box - tree of stature ,Khusrau of those sweet of mouth ,
Who ,with His eye - lash ,the centre of an army all rank - shatterers ,shattereth ,
Passed intoxicated and ,on me ,the darvfsh ,a glance cast
And said 0 eye and lamp of those all sweet of speech
Void of silver and of gold ,thy purse how long will be
My slave ,be and ,of those all silver of body ,the fruit enjoy
Not less than an atom a mote art thou low ,be not love ,practise
So that ,to the sun's chamber of privacy ,whirling ,thou mayst reach
On the world ,rely not in that goblet ,wine thou hast
The pleasure of those Venus of forehead ,and tender of body enjoy .
Our Pir ,the wine - measurer whose soul be happy
Said : The society of covenant - breakers ,shun .
In the morning ,in the parterre of the red streaked tulips ,to the breeze ,I spake ,
Saying Martyrs for whom are these ,all of bloody shrouds
Into the hand ,the Friend's skirt bring ; from the enemy break away
The man oi God ,be by Ahriman ,safely pass .
He the breeze said Not informed of this mystery are we ,I and thou ,
The tale of the ruby wine ,and of those silver of chin ,mention .

بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن
رسید باد صبا غنچه در هواداری
ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن
طریق صدق بیاموز از آب صافی دل
به راستی طلب آزادگی ز سرو چمن
ز دستبرد صبا گرد گل کلاله نگر
شکنج گیسوی سنبل ببین به روی سمن
عروس غنچه رسید از حرم به طالع سعد
به عینه دل و دین می‌برد به وجه حسن
صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار
برای وصل گل آمد برون ز بیت حزن
حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو
به قول حافظ و فتوی پیر صاحب فن

Joy - exciting and repentance - shattering became the spring and the rose
With the joy of the face of the rose ,grief's root from the heart up - pluck .
Arrived the morning - breeze from passion - possessing love the rose - bud ,
Out from itself ,went and on itself the shirt rent blossomed
Heart from water - pureness ,the path of truth learn
In uprightness ,from the free cypress of the sward ,freedom seek .
With this jewel and sweet smile ,the bride ,the rose - bud
Exactly ,in an excellent way ,my heart and faith ravished .
The shriek of the distraught bulbul ,and the scream of the hazar ,
For the sake of union with the rose ,forth from the sad house of mourning came .
Through the breeze's violence ,the tresses around the rose ,behold :
On the face of the jessamine ,the curl of the tress of the hyacinth ,behold .
Hafiz from the cup ,the tale of time's story seek
According to the word of the minstrel and to the decision of the Pir ,possessed of knowledge .

چو گل هر دم به بویت جامه در تن
کنم چاک از گریبان تا به دامن
تنت را دید گل گویی که در باغ
چو مستان جامه را بدرید بر تن
من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من
به قول دشمنان برگشتی از دوست
نگردد هیچ کس دوست دشمن
تنت در جامه چون در جام باده
دلت در سینه چون در سیم آهن
ببار ای شمع اشک از چشم خونین
که شد سوز دلت بر خلق روشن
مکن کز سینه‌ام آه جگرسوز
برآید همچو دود از راه روزن
دلم را مشکن و در پا مینداز
که دارد در سر زلف تو مسکن
چو دل در زلف تو بسته‌ست حافظ
بدین سان کار او در پا میفکن

Like the rose ,momently ,by thy fragrance ,the garment of my body ,
Rent ,I make from collar to skirt .
Thou mayst say The rose in the garden ,beheld thy body
Since like the intoxicated ,, the garment on its body ,it rent .
From the power of grief for thee ,with difficulty ,I bear life
But ,from me ,the heart easily thou tookest .
At the word of enemies watchers away from the friends lovers thou turnedest ;
With the friend ,enemy none becometh .
Do not ,so that ,from my breast ,the sigh liver - consuming
May ascend like smoke by way of the window .
Thy body in the garment ,like sparkling wine in the cup :
Thy head in the chest ,like hard ,red iron in pure white silver .
O candle from thy eye ,rain tears like the cloud
For ,manifest to the people ,hath become the consuming of thy heart .
My heart ,shatter not ; it ,under foot ,cast not ;
For in thy tress - tip ,its dwelling it hath .
Since to thy tress ,Hafiz hath bound his heart ,
In this way ,his work under foot ,cast not .

افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن
مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن
خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی
تا نشیند هر کسی اکنون به جای خویشتن
خاتم جم را بشارت ده به حسن خاتمت
کاسم اعظم کرد از او کوتاه دست اهرمن
تا ابد معمور باد این خانه کز خاک درش
هر نفس با بوی رحمان می‌وزد باد یمن
شوکت پور پشنگ و تیغ عالمگیر او
در همه شهنامه‌ها شد داستان انجمن
خنگ چوگانی چرخت رام شد در زیر زین
شهسوارا چون به میدان آمدی گویی بزن
جویبار ملک را آب روان شمشیر توست
تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن
بعد از این نشکفت اگر با نکهت خلق خوشت
خیزد از صحرای ایذج نافه مشک ختن
گوشه گیران انتظار جلوه خوش می‌کنند
برشکن طرف کلاه و برقع از رخ برفکن
مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش
ساقیا می ده به قول مستشار مؤتمن
ای صبا بر ساقی بزم اتابک عرضه دار
تا از آن جام زرافشان جرعه‌ای بخشد به من

Displayed from the garden border hath become the diadem of the Sultan ,the rose the true Beloved
O Lord to the cypress and the jessamine disciples and lovers of the Path its arrival happy be
In his own proper place ,happy was this imperial sitting the Sultan ,rose
Since now in his own proper place ,every one sitteth .
To Sulaiman's seal - ring ,news of the happy conclusion give ,
Whereby ,short the hand of power of ahriman the enemy the ism - i - a'zam made .
Be prosperous to eternity without end ,this house the world from the door of which ,
Every moment ,with the perfume of mercy ,the breeze of felicity the words of the perfect murshid bloweth
The majesty of Pashang's son ,Afrasiyab ,king of Turan and his world - seizing sword ,
In all king - chronicles ,the tale of the assembly is .
Obedient to thee ,became beneath the saddle ,the chaugan - steed of the sphere ,
O royal horseman since to the field of sport thou hast come ,the ball strike .
The stream of the country is the water lustre of thy sword
The tree of justice ,plant thou : the root of ill - wishers ,tip - pluck .
After this if ,despite the perfume of thy sweet nature ,it Iran blossometh not ,
From Iran's plain ,the musk - pod of the musk of Khutan the well - being and welfare of Iran ariseth and departeth
Expectation of sweet splendour ,the corner - takers recluses make ,
Aslant in pride place the cap and ,from thy face ,the veil up - pluck .
O breeze to the Saki of the banquet of Atabak the praised one prefer the request ,
That ,from that cup ,gold scattering ,me ,a draught he may give .
In love - playing with my own reason ,I consulted .He said Hafiz drink wine
O Saki according to the word of the trusty adviser reason wine give .

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن
تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن
غم دل چند توان خورد که ایام نماند
گو نه دل باش و نه ایام چه خواهد بودن
مرغ کم حوصله را گو غم خود خور که بر او
رحم آن کس که نهد دام چه خواهد بودن
باده خور غم مخور و پند مقلد منیوش
اعتبار سخن عام چه خواهد بودن
دست رنج تو همان به که شود صرف به کام
دانی آخر که به ناکام چه خواهد بودن
پیر میخانه همی‌خواند معمایی دوش
از خط جام که فرجام چه خواهد بودن
بردم از ره دل حافظ به دف و چنگ و غزل
تا جزای من بدنام چه خواهد بودن

Than the thought of wine and of the cup ,more pleasant - ^ what will be
Let us see the end^ what will be .
The heart's grief how can one suffer ,when time remaineth not ,
Say Be neither heart nor time ,what will be
Wine ,drink grief ,suffer not the counsel of the imitator the adviser of the people hear not
To the speech of the common people of this world credit what will be
To the bird of little spirit ,say Thy own grief ,suffer .For ,on it the bird
The pity of that one who planteth the snare what will be
Verily 'tis best that thy hand - toil be expended according to desire
Thou knowest that ,at last ,to one desire un - attained what will be .
Last night ,the Pir of the tavern the murshid kept uttering an enigma
Of the line of the cup of love 'Tis necessary to see the end ,what will be .
From the Path ,Hafiz's heart I took seduced with the drum ,the harp ,and the ghazal
Let us see ,the requital of me of ill - name what will be .

دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن
در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن
از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن
از دوستان جانی مشکل توان بریدن
خواهم شدن به بستان چون غنچه با دل تنگ
وان جا به نیک نامی پیراهنی دریدن
گه چون نسیم با گل راز نهفته گفتن
گه سر عشقبازی از بلبلان شنیدن
بوسیدن لب یار اول ز دست مگذار
کآخر ملول گردی از دست و لب گزیدن
فرصت شمار صحبت کز این دوراهه منزل
چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن
گویی برفت حافظ از یاد شاه یحیی
یا رب به یادش آور درویش پروریدن

Knowest thou what fortune is 'Tis beholding the sight of the true Beloved
In His street ,beggary to royalty preferring .
Easy it is to sever desire for life .But ,
Only with difficulty ,friendship for friends dear as one's soul ,can one sever .
Like the folded bud ,with a straitened heart ,to the rose - garden ,I will go
And ,there ,my garment of good fame ,will rend
Sometimes ,like the breeze ,hidden mystery with the rose will utter
Sometimes ,from the bulbuls ,the mystery of love - playing will hear .
First in this world from the hand ,the kissing of the lip of the true Beloved give not up
For ,at last in the next world thou mayst be distressed wearied with the gnawing in regret of thy own hand and lip .
O heart the society of friends ,opportunity reckon .For ,from this two - pathed stage the world
When from it away we pass ,this society again one cannot reach .
Thou mayst say From the memory of King Mansur passed Hafiz ;
O Lord to his Mansur's memory the thought of cherishing the darvish Hafiz bring .

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن
مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب
که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن
به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه
کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس
که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب
که گرد عارض خوبان خوش است گردیدن
مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ
که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن

That one ,am I who am renowned for love - playing ;
Not that one ,am I who have stained my eye with ill seeing .
Fidelity ,we practise reproach ,endure and happy are
For ,in our shari'at ,infidelity is grieving .
To the Pir of the wine - house ,I spake saying Salvation's path is what
The cup of wine ,he demanded and said 'Tis mystery of love concealing .
From the spectacle of the garden of the illusory world ,our object is what
He said From thy ruddy face ,by means of the pupil of the eye ,rose - plucking .
For wine - worshipping ,the picture of self self - worshipping and self - seeing on the water I dashed ,for the reason ,
That I might destroy the picture of self - worshipping .
To the mercy of thy tress - tip ,trusting I am .If not ,
When from that side is no attraction ,what profit striving .
From the down of the friend ,love for the lovely cheek of the Beloved learn
For ,about the cheek of lovely ones ,pleasant is wandering .
From this assembly of those without work to the wine - house love's stage the rein will we turn
For the counsel of those without work ,improper is the hearing .
Hafiz save the lip of the Beloved and the cup of wine ,naught kiss ;
For ,the hand of austerity - boasters ,sin is kisshig .

ای روی ماه منظر تو نوبهار حسن
خال و خط تو مرکز حسن و مدار حسن
در چشم پرخمار تو پنهان فسون سحر
در زلف بی‌قرار تو پیدا قرار حسن
ماهی نتافت همچو تو از برج نیکویی
سروی نخاست چون قدت از جویبار حسن
خرم شد از ملاحت تو عهد دلبری
فرخ شد از لطافت تو روزگار حسن
از دام زلف و دانه خال تو در جهان
یک مرغ دل نماند نگشته شکار حسن
دایم به لطف دایه طبع از میان جان
می‌پرورد به ناز تو را در کنار حسن
گرد لبت بنفشه از آن تازه و تر است
کآب حیات می‌خورد از جویبار حسن
حافظ طمع برید که بیند نظیر تو
دیار نیست جز رخت اندر دیار حسن

O Thou ,whose face ,moon in appearance ,is the fresh spring of beauty ;
Whose mole and down are the centre of grace ,and the circle of beauty
Hidden in Thy eye full of intoxication the fascination of sorcery
Revealed on Thy restless floating tress ,the calm rest of beauty .
Not a moon shone like Thee from the mansion of goodness
Not a cypress arose like Thy stature from the stream of beauty .
By Thy darkish beauty ,joyous became the age of heart - ravishingness ;
By Thy grace ,expanded became the season of beauty .
From the snare of Thy tress ,and the grain of Thy mole ,in the world ,
Not a bird of the heart remaineth ,not become the prey of beauty .
Ever ,with grace ,from the midst of life nature's nurse ,
Thee ,cherisheth with care in the bosom of beauty .
Fresh and fresh is the dark violet hair about Thy lip ,for that reason ,
That it keepeth drinking the water of life from the fountain - source of beauty .
Hafiz severed desire when he seeth Thy equal
There is none save Thy face in the land of beauty .

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن
بفشان عرق ز چهره و اطراف باغ را
چون شیشه‌های دیده ما پرگلاب کن
ایام گل چو عمر به رفتن شتاب کرد
ساقی به دور باده گلگون شتاب کن
بگشا به شیوه نرگس پرخواب مست را
و از رشک چشم نرگس رعنا به خواب کن
بوی بنفشه بشنو و زلف نگار گیر
بنگر به رنگ لاله و عزم شراب کن
زان جا که رسم و عادت عاشق‌کشی توست
با دشمنان قدح کش و با ما عتاب کن
همچون حباب دیده به روی قدح گشای
وین خانه را قیاس اساس از حباب کن
حافظ وصال می‌طلبد از ره دعا
یا رب دعای خسته دلان مستجاب کن

O Beloved for Thy rose - leaf ruddy face of the musky fragrant hyacinth the tress the veil make
That is Thy face conceal and a world ruined make .
The sweat from Tby face ,scatter on the borders of the garden
As from seeing Thee the flagons of our eyes are full of rose - water ,tears so full of rose - water the garden make .
Thy narcissus ,full of sleep ,intoxicated ,gracefully open
And ,in envy of Thy eye to sleep the eye of the lovely narcissus put .
Haste for departing ,like swift life ,the rose - season maketh :
Saki in the circulation of the cup of roseate hue ,haste make .
The dark violet's perfume ,perceive and the dark tress of the idol the true Beloved take
At the want of colour of the white lily ,gaze resolution for the ruddy wine make :
On the face of the goblet the murshid like vanishing bubbles ,open thy eye ;
The foundation of this house this world from that of vanishing bubbles ,estimation make .
Since the way and usage of lover - slaying is thine ,
With enemies ,the goblet drain with us ,reproach make .
Our fortune and thy disposition ,essayed have we
With enemies ,the goblet drain with us ,reproach make .
By the path of prayer ,union ,Hafiz seeketh
O Lord the prayer of those heart - broken accepted make .