الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها
مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها
به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها
حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

Ho Saki ,pass around and offer the bowl of love for God
For the burden of love for God at first on the day of covenant appeared easy ,but now difficulties have occurred .
By reason of the perfume hope of the musk - pod ,that ,at the end of night the breeze displayeth from that knotted fore - lock ,
From the twist of its musky dark ,fragrant curl ,what blood of grief befell the hearts of the lovers of God
With wine ,becolour the prayer - mat if the Pir of the magians the perfect murshid bid thee
For of the way and usage of the stages to God not without knowledge is the holy traveller the perfect murshid
In the stage this world of the true Beloved ,mine what ease and pleasure ,when momently ,
The loud bell of the call of death giveth voice ,saying Bind ye up the chattels of existence
The dark night of the world and the fear of the wave of grief and the whirlpool so fearful the time of death
The light - burdened ones of the shore ancestors who have passed the flood of death how know they our state
By following my own fancy in hastening to union with God me only to ill fame all my work brought
Secret ,how remaineth that great mystery of love whereof great assemblies speak
Hafiz if thou desire the presence union with God Most High from Him be not absent
When thou visitest thy Beloved ,abandon the world and let it go .

صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا
دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا
چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را
سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا
ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا
چو کحل بینش ما خاک آستان شماست
کجا رویم بفرما از این جناب کجا
مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است
کجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا
بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست
قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا

The rectitude of work ,where and ,I ruined wanting in rectitude where
Behold the distance of the Path ,from where rectitude to ruin where
With profligacy the being severed from friend and stranger what connection have rectitude and piety hypocrisy
The hearing of the exhortation that affecteth not the heart where The melody of the stringed instrument the murshid where
My heart wearied of the cloister ,and of the patched garment of hypocrisy
The Magians' cloister the circle of the murshid where the pure wine of the love of God where
He is gone To him the true beloved or the murshid be the time of union a pleasant memory .
Gone is that tender glance ,where and that reproof to amend where
From the Friend's luminous face ,what gaineth the dark heart of enemies
The dead extinguished lamp ,where The candle of the resplendent sun ,where
The dust of Thy threshold is like the kuhl of our vision
Where go we Order .Hence ,where
Look not at the apple dimple of the chin for in the path is a great pit
O heart where goest thou With this haste ,where
O friend from Hafiz seek neither ease nor patience
Ease ,what Patience ,what Sleep ,where

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را
اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

If that Bold One the true Beloved of Shiraz gain our heart ,
For His dark mole ,I will give Samarkand and Bukhara both worlds
Saki give the wine of divine love remaining from the people of religion for ,in Paradise ,thou wilt not have
The bank of the water of the Ruknabad the lover's weeping eye nor the rose of the garden of Musalla the lover's heart
Alas These saucy dainty ones lovely women sweet of work ,the torment of the city ,
Take patience from the heart even as the men of Turkistan take the tray of plunder .
The beauty of the Beloved God is in no need of our imperfect love
Of lustre ,and colour ,and mole and tricked line of eyebrow what need hath the lovely face
By reason of that beauty ,daily increasing that Yusuf the absolute Existence ,the real Beloved ,God had ,I the first day knew that Love for Him would bring
Zulaikha us ,things possible forth from the screen of chastity the pure existence of God
The tale of minstrel and of wine of Love utter little seek the mystery of time
For this mystery ,none solved by skill thought and knowledge and shall not solve .
O Soul Hear the counsel of the Murshid
For ,dearer than the soul ,hold happy youths the counsel of the wise old man .
O murshid thou to amend my work spakest ill of me and I am happy .God Most High forgive thee thou spakest well
The bitter reply suiteth the ruddy lip ,sugar - eating .
Thou utteredest a ghazal ; and threadedest pearls of verse Hafiz come and sweetly sing
That ,on thy verse ,the sky may scatter in thanks the cluster of the Pleiades .

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی
به یاد دار محبان بادپیما را
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسیحا را

O breeze with softness speak to the beautiful fawn the murshid
Saying Thou hast given to us desire for the mountain and the desert the hardship and pain of separation
The sugar - seller the murshid ,seller of the sugar of Divine knowledge whose life be long why
Maketh he no inquiry of the welfare of the parrot Hafiz ,the disciple sugar of divine knowledge devouring
O murshid when thou sittest with the beloved Muhammad and drinkest wine the acquisition of divine bounty
Bring to mind the beloved ones ,wind - measuring astoniedand bewildered
O rose murshid ,beautiful as the rose perhaps the pride of beauty hath not given thee permission .
That thou makest no inquiry as to the state full of grief ,void of hypocrisy of the distraught nightingale Hafiz
By beauty of disposition ,people of vision one can captivate
Not by snare and net ,take they the wise bird .
I know not why the colour of constancy ,they have not
Those straight of stature ,dark of eye ,moon of face the prophets in the garden of the shar'
Of defect in thy beauty ,one cannot speak save to this degree
That the way of love and of constancy belongeth not to the lovely face .
In thanks for the society of companions ,and the friendship of fortune ,
Bring to mind the wanderers of the plain and the desert .
On the sky ,what if ,of Hafiz's utterances
Zuhra's singing should bring to dancing the Masiha Christ

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا
ای صاحب کرامت شکرانه سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی‌نوا را
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا
هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا
آیینه سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا
خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشید این خرقه می آلود
ای شیخ پاکدامن معذور دار ما را

For God's sake come to my cry relief O pious ones murshids of the age forth from the hand of control goeth my heart in perturbation For God's sake come to my cry and aid me
O the pain that the hidden mystery of love should be disclosed .
We are boat - stranded ones O fair breeze the murshid or divine love arise
It may be that ,again ,we may behold the face of the Beloved God
For the short space of ten days ,the sphere's favour is magic and sorcery entrancing
O friend regard as booty ,goodness in friends companions ,disciples
Last night in the assembly of the rose and of wine the banquet of taste ,of desire ,of glories ,of splendour ,of love for God 'the bulbul murshid sweetly sang
O Saki give wine O intoxicated ones come to life
The cup of wine the heart filled with recollection of God is Sikandar's mirror .Behold ,
So that it may show thee the state of Dara's kingdom the soul
O generous one in thanks for thy own safety
One day ,make inquiry of the welfare of the foodless darvlsh .
The ease of two worlds this and the next is the explanation of these two words
With friends ,kindness with enemies ,courtesy .
In the street of good name outward rectitude they Fate and Destiny gave us no admission If thou approve not ,change our Fate .
That true wine of the love of God ,which is like to thee bitter wine ,which the
Sufi Muhammad called The mother of iniquities ,
To us ,is more pleasant and more sweet than the kisses of virgins .
In the time of straitedness ,strive in pleasure and in intoxication
For ,this elixir of existence maketh the beggar rich as Karun .
Be not arrogant for thee ,like a candle ,with wrath will consume ,
The Heart - Ravisher the true Beloved ,God in whose hand ,the hard stone is as soft wax .
Life - givers ,are the lovely ones ,Persian - prattling
O Saki this news ,give to the old men of Pars Persia
If the minstrel call the companions friends of the assembly of this Persian ghazal ,
To dancing ,he will bring the pious old men .
Of himself ,Hafiz put not on this patched ,wine - stained garment of poverty
O shaikh ,pure of skirt hold us excused .

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را
که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را
ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم
مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را
مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت
ز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا
دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایان بنوازد آشنا را
چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی
دل و جان فدای رویت بنما عذار ما را
به خدا که جرعه‌ای ده تو به حافظ سحرخیز
که دعای صبحگاهی اثری کند شما را

To the Sultan's attendants ,who will convey this prayer
In thanks for sovereignty ,away from sight drive not the beggar
From the watcher imperious lust demon of nature ,- I take shelter in my God
Perchance that gleaming light God's bounty and grace may ,for God's sake ,give a little aid .
When by Thy splendour Thou enkindlest thy face ,Thou consumest a world
From this ,what profit hast Thou that Thou doest no kindness
O true Beloved what is the tumult that to lovers thou displayedest
Thy face like the gleaming moon ,Thy stature like the heart - ravishing cypress
All night all my life in this hope I am that the breeze of dawn the angel of death
With the message of lovers giving release by death from the world's tumult will cherish me the lover .
If Thy dark eye - lash arrow - like made for our blood ,
O Idol think of its deceit in blood - shedding and ,make no mistake lest Thou suffer regret for my blood
From the deceit of Thy eye of sorcery ,blood became my sorrowful heart ,
O my Beloved see how me ,it Thy eye slew see .
O murshid to the lover Hafiz morning - rising ,give thou ,for God's sake ,a draught of wine of love
May his prayer of the morning - time avail thee
Hafiz's sorrowful heart that through separation from Thee ,is full of blood ,
What would be its state if ,awhile ,it should attain union with the true Beloved

صوفی بیا که آینه صافیست جام را
تا بنگری صفای می لعل فام را
راز درون پرده ز رندان مست پرس
کاین حال نیست زاهد عالی مقام را
عنقا شکار کس نشود دام بازچین
کان جا همیشه باد به دست است دام را
در بزم دور یک دو قدح درکش و برو
یعنی طمع مدار وصال دوام را
ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش
پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را
در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدم بهشت روضه دارالسلام را
ما را بر آستان تو بس حق خدمت است
ای خواجه بازبین به ترحم غلام را
حافظ مرید جام می است ای صبا برو
وز بنده بندگی برسان شیخ جام را

O Sufi outwardly pure ,inwardly impure come ; for bright is the mirror of the cup the heart of the perfect murshid
That thou mayest see the brightness of the wine of ruby hue or experience the intoxication of the wine of the love of God
The Anka God's pure existence is the prey of none .Up - pluck thy snare
For ,here ever ,in the hand of the snare ,is only wind vain thought
Whilst thou art in the world strive in the pleasure of zikr va filer of the present .As ,when no water remained ,
Adam let go the garden of the house of safety Paradise
At time's banquet ,enjoy one or two cups moments of union with the true Beloved and go to eternity
Here verily desire not perpetual union for 'tis vain
O heart youth's vigour hath departed and ,from life ,thou hast not plucked a single rose of true love ,or of divine grace
Elderly of head ,show skill in permanence of name and fame in supplication and lamentation to God
Of profligates intoxicated with excess of love for God as the mystery unutterable and hidden within the veil
For ,this state wherein they utter mysteries is not the zahid's ,lofty of degree .
On our part ,at thy threshold ,many are thy rights of service .
O Sir again ,in pity ,look upon thy slave who ,at least ,hath not quitted thy threshold
I gave up wish for ease at that time when
This heart placed its reins of control in the hand of Thy love .
The disciple of the cup of Jamshld is Hafiz .O breeze ,go
And give salutation from the slave to the Shaikh of Jam .

ساقیا برخیز و درده جام را
خاک بر سر کن غم ایام را
ساغر می بر کفم نه تا ز بر
برکشم این دلق ازرق فام را
گر چه بدنامیست نزد عاقلان
ما نمی‌خواهیم ننگ و نام را
باده درده چند از این باد غرور
خاک بر سر نفس نافرجام را
دود آه سینهٔ نالان من
سوخت این افسردگان خام را
محرم راز دل شیدای خود
کس نمی‌بینم ز خاص و عام را
با دلارامی مرا خاطر خوش است
کز دلم یک باره برد آرام را
ننگرد دیگر به سرو اندر چمن
هر که دید آن سرو سیم اندام را
صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را

O Saki murshid arise ; and give the cup of wine of desired
Strew dust on the head of the grief of time .
In my palm ,place the cup of wine so that ,from my breast ,
I may pluck off this patched garment of blue colour .
Although in the opinion of the apparently wise ,ill - fame is ours ,
Not name nor fame ,do we distraught with love for God desire .
Give wine with this wind of pride ,how long ,
Dust on the head of useless desire
The smoke of the sigh of my burning heart
Consumed these immature ones hypocrites ; fathers of lust
Of the secret of love of my distraught heart ,a friend ,
Among high and low ,none ,I see .
Glad is my heart with a heart's ease a lovely one
Who ,from my heart ,once took ease .
At the cypress in the sward ,again looketh not
That one ,who beheld that cypress of silvern limb .
Hafiz day and night ,be patient ,in adversity :
So that ,in the end ,thou mayst ,one day ,gain thy desire .

رونق عهد شباب است دگر بستان را
می‌رسد مژده گل بلبل خوش الحان را
ای صبا گر به جوانان چمن بازرسی
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را
گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش
خاکروب در میخانه کنم مژگان را
ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان
مضطرب حال مگردان من سرگردان را
ترسم این قوم که بر دردکشان می‌خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را
یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
برو از خانه گردون به در و نان مطلب
کان سیه کاسه در آخر بکشد مهمان را
هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است
گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را
ماه کنعانی من مسند مصر آن تو شد
وقت آن است که بدرود کنی زندان را
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

The splendour of youth's time the murshid's assembly again belongeth to the garden the holy traveller's existence
The glad tidings of divine glories of the rose the Beloved reacheth the bulbul the lover sweet of song .
O breeze if again thou reach the youths of the meadow the murshid's disciples
Convey our service of prayer to the cypress ,the rose ,and the sweet basil the murshid's disciples
If the young magian the khalifa ,showing the true Path wine - seller ,display such splendor of explanation
In thanks I will make myeye - lash the dust - sweeper of the door of the wine - house his dwelling
O thou that drawest ,over the moon of thy face the chaugan of purest ambergris the black tress
By concealing thy grace make not distraught of state ,me of revolving head .
This crowd that laugheth and carpeth at those lovers of God drinking the wine dregs of the wine of the love of God I fear
They will ,in the end ,ruin their Faith .
Be the friend of the men of God for ,in Nuh's ark the existence of the people of God
Was a little dust humbleness that purchased not the deluge the empire of the world for a drop of water .
To him ,whose last sleeping - place is with two handfuls of earth the grave
Say Thine what need ,to exalt the turrets to the sky
Forth from the house of the sphere ,go and bread ,seek not .
For ,in the end ,this dark cup of avarice slayeth the guest .
My moon of Kan'an my soul the throne of Egypt the rank of perfection the world of souls is thine
The time is that time when thou shouldst bid farewell to the prison of the body ,or of the world
In thy tress - tip ,I know not what designs thou hast that
Again the tress ,musk - diffusing ,thou hast dishevelled .
Not even one mystery of the mysteries of the Absolute existence mayest thou know ,
If head bewildered of the circle of possibility ,thou be .
The land of liberty ,and the corner of contentment is a treasure ,
That ,by the sword ,the Sultan cannot attain .
Hafiz drink wine of love practise profligacy the concealing of secrets and be happy grieve not ,and grieved be not but ,
Like others ,make not the Kuran the snare of deceit .

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی سوی خانه خمار دارد پیر ما
در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما
عقل اگر داند که دل دربند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما
روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما
با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی
آه آتشناک و سوز سینه شبگیر ما
تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

Last night the first day of Eternity without beginning from the masjid the place where the soul is separate from the body towards the wine tavern the stage of truth and love our Pir Muhammad came
O friends of the Path after this lapse of time ,and this departure what is our plan
How may we ,disciples ,turn to the Ka'ba the Masjid when
Our Pir Muhammad hath his face towards the house of the Vintner the stage of Truth and Love
In the Fire - worshipper's Tavern the stage of Truth and Love we also shall be lodging
For ,in the Covenant of eternity without beginning ,even so was our destiny .
In the bond of His the Beloved's tress ,how happy is the Heart If Wisdom know ,
In pursuit of our tress - chain ,the wise will become distraught .
The prey of tranquillity had fallen into the snare of the bird of the heart
Thou loosedest thy tress and again went from the hand our prey .
By its grace ,Thy beautiful face explained to us a verse of the Kuran
For that reason ,in our explanation ,is naught save grace and beauty .
A single night ,against Thy stony heart ,ever effecteth aught
Our sigh ,fire - raining supplicating God and the burning of our heart in the night - time
Upon Thy black tress ,came the dishevelling wind the world from seeing that dishevelling became black to me
Than the passion for Thy tress ,more than this is not our honouring that we fall into tumult
Beyond the sphere passeth the arrow of our sigh .Hafiz silence .
Show compassion to thy soul avoid the arrow of ours .
At the door of the wine - house ,dweller I shall be like Hafiz ,
Since a tavern - haunter became that friend of the Path ,the Pir of ours .

ساقی به نور باده برافروز جام ما
مطرب بگو که کار جهان شد به کام ما
ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما
هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
چندان بود کرشمه و ناز سهی قدان
کاید به جلوه سرو صنوبرخرام ما
ای باد اگر به گلشن احباب بگذری
زنهار عرضه ده بر جانان پیام ما
گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری
خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما
مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است
زان رو سپرده‌اند به مستی زمام ما
ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست
نان حلال شیخ ز آب حرام ما
حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
دریای اخضر فلک و کشتی هلال
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما

Saki murshid with the light of wine divine love up - kindle the cup of the heart of ours .
Minstrel murshid speak ,saying The world's work hath gone agreeably to the desire of' ours .
In the cup of the heart we have beheld the reflection of the face of the Beloved God
O thou void of knowledge of the joy of the perpetual wine - drinking of ours .
The coy glance and the grace of those straight of stature illusory beloved ones is only till
With grace ,moving like a lofty pine - tree ,cometh the cypress the true Beloved of ours .
Never dieth that one ,whose heart is alive with true love to God
On the world's record ,is written the everlasting existence of ours .
On the day of up - rising the resurrection I fear ,a profit taketh not .
The lawful bread piety of the shaikh ,more than the unlawful water wine of love of ours .
O breeze if thou pass by the rose - bed of beloved ones ,
Take care present to the beloved the murshid the message of ours .
O breeze from thy memory ,our name why purposely takest thou
Itself forgetfulness cometh ,when after death cometh no recollection of ours .
To the eye of our heart - binding beloved the murshid pleasing is intoxication
For that reason ,to intoxication they Fate and Destiny have given the rein of ours .
The green blue sea of sky ,and the bark of the new moon the mysteries of the sphere
Are immersed'in the favour of Haji Kivam the murshid of ours .
Like the tulip ,in the cold air of love my heart was caught contracted
O bird of fortune Beloved of the soul when wilt thou go into the snare drawings of love of ours
Hafiz from thy eye ,keep shedding a tear - drop
It may be ,that the bird of union may attempt the snare of ours .

ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما
آب روی خوبی از چاه زنخدان شما
عزم دیدار تو دارد جان بر لب آمده
بازگردد یا برآید چیست فرمان شما
کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
به که نفروشند مستوری به مستان شما
بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر
زان که زد بر دیده آبی روی رخشان شما
با صبا همراه بفرست از رخت گلدسته‌ای
بو که بویی بشنویم از خاک بستان شما
عمرتان باد و مراد ای ساقیان بزم جم
گر چه جام ما نشد پرمی به دوران شما
دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید
زینهار ای دوستان جان من و جان شما
کی دهد دست این غرض یا رب که همدستان شوند
خاطر مجموع ما زلف پریشان شما
دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری
کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما
ای صبا با ساکنان شهر یزد از ما بگو
کای سر حق ناشناسان گوی چوگان شما
گر چه دوریم از بساط قرب همت دور نیست
بنده شاه شماییم و ثناخوان شما
ای شهنشاه بلنداختر خدا را همتی
تا ببوسم همچو اختر خاک ایوان شما
می‌کند حافظ دعایی بشنو آمینی بگو
روزی ما باد لعل شکرافشان شما

O true Beloved the splendour of the moon - beauty the illusory beloved is from the illumined face of Thine
The lustre of beauteousness from the chin - dimple of Thine
O Lord when these desires of union with Thee that are our companions appear ,
Collected will be the heart of ours and dishevelled the trees of Thine .
My soul at the lip ready to depart in death desireth the sight of Thee
Back it goeth forth ,it cometh what order is Thine
When by us ,Thou passest ,from dust the illusory lover and from blood the true lover keep far thy skirt
For ,on this Path of love many a one a pretender hath become a sacrifice of Thine .
My heart worketh desolation being void of God's grace Inform the heart - possessor the murshid
Verily ,O friends ,I swear by soul of mine and soul of thine .
By the revolution of Thy eye ,none obtained a portion of enjoyment
Best ,that they sell the veil of chastity to the intoxicated ones of Thine .
Our sleep - stained fortune will ,perchance ,become vigilant ,
On that account that a little water on its eye ,expressed that gleaming face of of Thine .
Along with the wind divine inspiration send from Thy cheek a handful of roses the viewing of God's glory
It may be that I may perceive a perfume of comfort from the dust of the rose garden of propinquity of Thine .
O Sakis of the banquet of Jam ,long be your life that is our desire .,
Although our cup be not full of wine at the circulation of the cup of yours .
O breeze messenger of desire from us ,to the dwellers of Yazd the people of God say
Be the head of those not recognising truths the dwellers of Shlraz the chaugan ball of yours .
From the plain of propinquity ,though we be far ,not far is desire
The slave of your King we are ,and the praise - utterer of yours
O King of Kings ,lofty of star for God's sake ,a blessing ,
That ,like the sky ,I may kiss the dust of the court of yours .
Hafiz uttereth a prayer .Listen say an amin
Be my daily food the lips sugar - scattering of Thine .

می‌دمد صبح و کله بست سحاب
الصبوح الصبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخ لاله
المدام المدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیم بهشت
هان بنوشید دم به دم می ناب
تخت زمرد زده است گل به چمن
راح چون لعل آتشین دریاب
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
لب و دندانت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌های کباب
این چنین موسمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر
همچو حافظ بنوش باده ناب

The morning of ecstatic state blossometh ; and the cloud bindeth a veil obscuring the sun of truth
O companions the morning cup the morning cup
From the trickling cloud the hail of death droppeth on the face of the tulip people of the world
O companions the wine of love the wine of love
From the sward the society of the murshid bloweth the breeze of Paradise God's blessing
Then ,ever drink pure wine ask for God's blessing
In the sward ,the rose the murshid causing bounty to arrive hath fixed its emerald throne
Get wine ruddy and fiery like the fiery ruby
Again ,they have closed the door of manifestations of the tavern the heart and the brain
O Opener of doors God open
At such a time ,'tis wonderful
That hastily they close the tavern .
Rights of salt ,thy ruby lip
Hath against the wound of roast - hearts that have gathered salt from thy lip
O zahid drink wine of freedom from the work and care of the world like the profligate
O ye wise ones fear God .
If thou seek the trace of the water of life ,
Seek the sweet wine of love to the sound of the harp for the lovers of God are ever living
If ,like Sikandar ,thou seek life in ease and in joy
Get the ruby lip mysterious of utterance of the true Beloved .
To the cheek memory of the Saki of Par form ,
Drink the pure wine of truth in the season of the rose .
Hafiz suffer no grief .For fortune ,the beloved
Uplifteth in the end the veil of hindrance to thy desire from off his face .

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم
گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست
خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب
می‌نماید عکس می در رنگ روی مه وشت
همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب
بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت
گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب
گفتم ای شام غریبان طره شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب
گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غریب

To the true Beloved I said O Sultan of lovely ones show pity to this poor stranger
He said In the desire of his own heart ,loseth his way the wretched stranger .
To Him ,I said Pass awhile with me .He replied Hold me excused .
A home delicately nurtured one ,what care beareth he for such griefs of the poor stranger
To the gently nurtured one ,asleep on the royal ermine ,what grief ,
If ,should make the couch of thorn and ,the pillow of the hard stone ,the poor stranger .
O thou in the chain of whose tress ,are the souls of so many lovers ,
Happily ,fell that musky mole ,on thy coloured cheek ,so strange .
Strangely hath fallen that ant - line the down around thy face
Yet ,in the picture gallery of Arzhang the musky line of shading is not strange .
In the colour of the moon - like face ,appeareth the reflection of wine of love or of unity
Like the leaf of the ruddy Arghavan on the surface of the wild red rose ,strange .
I said O thou tress of night - hue the attraction of grace the evening shelter of the stranger
In the morning time ,beware ,if his need bewail this stranger .
Again ,I said O my moon cover not that cheek of rose - hue
If not ,thou wilt make us the shattered and wearied stranger .
He said Hafiz at my beauty friends are in the stage of astonishment
Far from wonder it is not ,if shattered and wretched sitteth the stranger .

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت
و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت
خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز
کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت
درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد
اندیشه آمرزش و پروای ثوابت
راه دل عشاق زد آن چشم خماری
پیداست از این شیوه که مست است شرابت
تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت
تا باز چه اندیشه کند رای صوابت
هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی
پیداست نگارا که بلند است جنابت
دور است سر آب از این بادیه هش دار
تا غول بیابان نفریبد به سرابت
تا در ره پیری به چه آیین روی ای دل
باری به غلط صرف شد ایام شبابت
ای قصر دل افروز که منزلگه انسی
یا رب مکناد آفت ایام خرابت
حافظ نه غلامیست که از خواجه گریزد
صلحی کن و بازآ که خرابم ز عتابت

O chaste beloved Who draweth the fastening of the veil of thee
O lovely bird of Paradise grain and water ,who giveth thee
Went sleep from my eye in this liver - consuming thought -
Whose bosom is the dwelling and sleeping place of thee
Suddenly ,from the embrace of me ,heart - shattered ,thou wentest
Let us see ,whose place became the place of rest and of sleep of thee
The wail and plaint that I made ,all thou heardest not
O idol 'tis manifest that lofty is the station of thee .
The darvish ,thou askest not and I fear that there is
Neither thought of his forgiveness ,nor care for his punishment ,to thee .
O thou heart - kindling palace that art the dwelling of affection ,
O Lord ruined ,let not the calamity of time make thee .
In this desert of divine knowledge the water pool stage of purpose is far .Keep sense ,
So that the Ghul one outwardly good inwardly bad of the desert ,may not ,with the mirage ,deceive thee .
The great arrow of a glance that ,at my heart ,thou castedest ,missed
Let us see what designeth the good judgment of thee .
O heart while in the path of old age ,by what way goest thou
In mistake ,all at once ,became expended the season of youth of thee .
That eye of intoxication struck and made restless the path of the lover's heart
From this way ,'tis manifest that wine is intoxicated of thee .
Hafiz is not a slave who fleeth from his master ,
Show a little kindness come back for I am ruined through reproach of thee .

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
به قصد جان من زار ناتوان انداخت
نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود
زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت
به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد
فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت
شراب خورده و خوی کرده می‌روی به چمن
که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت
به بزمگاه چمن دوش مست بگذشتم
چو از دهان توام غنچه در گمان انداخت
بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد
صبا حکایت زلف تو در میان انداخت
ز شرم آن که به روی تو نسبتش کردم
سمن به دست صبا خاک در دهان انداخت
من از ورع می و مطرب ندیدمی زین پیش
هوای مغبچگانم در این و آن انداخت
کنون به آب می لعل خرقه می‌شویم
نصیبه ازل از خود نمی‌توان انداخت
مگر گشایش حافظ در این خرابی بود
که بخشش ازلش در می مغان انداخت
جهان به کام من اکنون شود که دور زمان
مرا به بندگی خواجه جهان انداخت