Yeats 464-522
Nicole Kiernan /
- Created on 2025-05-06 23:18:00
- Modified on 2025-05-06 23:18:20
- Aligned by Nicole Kiernan
English
Ἑλληνική Transliterate
Chorus : The Delphian rock has spoken out , now must a wicked mind
Planner of things I dare not speak and of this bloody wrack ,
Pray for feet that run as fast as the four hoofs of the wind :
Cloudy Parnassus and the Fates thunder at his back .
That sacred crossing place of lines upon Parnassus’ head ,
Lines drawn through North and South , and drawn through West and East ,
That navel of the world bids all men search the mountain wood ,
The solitary cavern , till they have found that infamous beast .
Creon : Fellow-citizens , having heard that King Oedipus accuses me of dreadful things , I come in my indignation . Does he think that he has suffered wrong from me in these present troubles , or anything that could lead to wrong , whether in word or deed ? How can I live under blame like that ? What life would be worth having if by you here , and by my nearest friends , called a traitor through the town ?
Planner of things I dare not speak and of this bloody wrack ,
Pray for feet that run as fast as the four hoofs of the wind :
Cloudy Parnassus and the Fates thunder at his back .
That sacred crossing place of lines upon Parnassus’ head ,
Lines drawn through North and South , and drawn through West and East ,
That navel of the world bids all men search the mountain wood ,
The solitary cavern , till they have found that infamous beast .
Creon : Fellow-citizens , having heard that King Oedipus accuses me of dreadful things , I come in my indignation . Does he think that he has suffered wrong from me in these present troubles , or anything that could lead to wrong , whether in word or deed ? How can I live under blame like that ? What life would be worth having if by you here , and by my nearest friends , called a traitor through the town ?
Χορός
τίς ὅντιν᾽ ἁ θεσπιέπεια Δελφὶς εἶπε πέτρα
ἄρρητ᾽ ἀρρήτων τελέσαντα φοινίαισι χερσίν ;
ὥρα νιν ἀελλάδων
ἵππων σθεναρώτερον
φυγᾷ πόδα νωμᾶν .
ἔνοπλος γὰρ ἐπ᾽ αὐτὸν ἐπενθρῴσκει
πυρὶ καὶ στεροπαῖς ὁ Διὸς γενέτας ,
δειναὶ δ᾽ ἅμ᾽ ἕπονται
κῆρες ἀναπλάκητοι
ἔλαμψε γὰρ τοῦ νιφόεντος ἀρτίως φανεῖσα
φάμα Παρνασοῦ τὸν ἄδηλον ἄνδρα πάντ᾽ ἰχνεύειν .
φοιτᾷ γὰρ ὑπ᾽ ἀγρίαν
ὕλαν ἀνά τ᾽ ἄντρα καὶ
πέτρας ἰσόταυρος
μέλεος μελέῳ ποδὶ χηρεύων ,
τὰ μεσόμφαλα γᾶς ἀπονοσφίζων
μαντεῖα : τὰ δ᾽ ἀεὶ
ζῶντα περιποτᾶται .
δεινὰ μὲν οὖν , δεινὰ ταράσσει σοφὸς οἰωνοθέτας
οὔτε δοκοῦντ᾽ οὔτ᾽ ἀποφάσκονθ᾽ : ὅ τι λέξω δ᾽ ἀπορῶ .
πέτομαι δ᾽ ἐλπίσιν οὔτ᾽ , ἐνθάδ᾽ ὁρῶν οὔτ᾽ ὀπίσω .
τί γὰρ ἢ Λαβδακίδαις
ἢ τῷ Πολύβου νεῖκος ἔκειτ᾽ , οὔτε πάροιθέν ποτ᾽ ἔγωγ᾽
ἔμαθον , πρὸς ὅτου δὴ βασανίζων βασάνῳ
ἐπὶ τὰν ἐπίδαμον φάτιν εἶμ᾽ Οἰδιπόδα Λαβδακίδαις
ἐπίκουρος ἀδήλων θανάτων .
ἀλλ᾽ ὁ μὲν οὖν Ζεὺς ὅ τ᾽ Ἀπόλλων ξυνετοὶ καὶ τὰ βροτῶν
εἰδότες : ἀνδρῶν δ᾽ ὅτι μάντις πλέον ἢ ' γὼ φέρεται ,
κρίσις οὔκ ἔστιν ἀλαθής : σοφίᾳ δ᾽ ἂν σοφίαν
παραμείψειεν ἀνήρ .
ἀλλ᾽ οὔποτ᾽ ἔγωγ᾽ ἄν , πρὶν ἴδοιμ᾽ ὀρθὸν ἔπος , μεμφομένων ἂν καταφαίην .
φανερὰ γὰρ ἐπ᾽ αὐτῷ , πτερόεσσ᾽ ἦλθε κόρα
ποτέ , καὶ σοφὸς ὤφθη βασάνῳ θ᾽ ἁδύπολις τῷ ἀπ᾽ ἐμᾶς
φρενὸς οὔποτ᾽ ὀφλήσει κακίαν .
Κρέων
ἄνδρες πολῖται , δείν᾽ ἔπη πεπυσμένος
κατηγορεῖν μου τὸν τύραννον Οἰδίπουν ,
πάρειμ᾽ ἀτλητῶν . εἰ γὰρ ἐν ταῖς ξυμφοραῖς
ταῖς νῦν νομίζει πρός γ᾽ ἐμοῦ πεπονθέναι
λόγοισιν εἴτ᾽ ἔργοισιν εἰς βλάβην φέρον ,
οὔτοι βίου μοι τοῦ μακραίωνος πόθος ,
φέροντι τήνδε βάξιν . οὐ γὰρ εἰς ἁπλοῦν
ἡ ζημία μοι τοῦ λόγου τούτου φέρει ,
ἀλλ᾽ ἐς μέγιστον , εἰ κακὸς μὲν ἐν πόλει ,
κακὸς δὲ πρὸς σοῦ καὶ φίλων κεκλήσομαι .
τίς ὅντιν᾽ ἁ θεσπιέπεια Δελφὶς εἶπε πέτρα
ἄρρητ᾽ ἀρρήτων τελέσαντα φοινίαισι χερσίν ;
ὥρα νιν ἀελλάδων
ἵππων σθεναρώτερον
φυγᾷ πόδα νωμᾶν .
ἔνοπλος γὰρ ἐπ᾽ αὐτὸν ἐπενθρῴσκει
πυρὶ καὶ στεροπαῖς ὁ Διὸς γενέτας ,
δειναὶ δ᾽ ἅμ᾽ ἕπονται
κῆρες ἀναπλάκητοι
ἔλαμψε γὰρ τοῦ νιφόεντος ἀρτίως φανεῖσα
φάμα Παρνασοῦ τὸν ἄδηλον ἄνδρα πάντ᾽ ἰχνεύειν .
φοιτᾷ γὰρ ὑπ᾽ ἀγρίαν
ὕλαν ἀνά τ᾽ ἄντρα καὶ
πέτρας ἰσόταυρος
μέλεος μελέῳ ποδὶ χηρεύων ,
τὰ μεσόμφαλα γᾶς ἀπονοσφίζων
μαντεῖα : τὰ δ᾽ ἀεὶ
ζῶντα περιποτᾶται .
δεινὰ μὲν οὖν , δεινὰ ταράσσει σοφὸς οἰωνοθέτας
οὔτε δοκοῦντ᾽ οὔτ᾽ ἀποφάσκονθ᾽ : ὅ τι λέξω δ᾽ ἀπορῶ .
πέτομαι δ᾽ ἐλπίσιν οὔτ᾽ , ἐνθάδ᾽ ὁρῶν οὔτ᾽ ὀπίσω .
τί γὰρ ἢ Λαβδακίδαις
ἢ τῷ Πολύβου νεῖκος ἔκειτ᾽ , οὔτε πάροιθέν ποτ᾽ ἔγωγ᾽
ἔμαθον , πρὸς ὅτου δὴ βασανίζων βασάνῳ
ἐπὶ τὰν ἐπίδαμον φάτιν εἶμ᾽ Οἰδιπόδα Λαβδακίδαις
ἐπίκουρος ἀδήλων θανάτων .
ἀλλ᾽ ὁ μὲν οὖν Ζεὺς ὅ τ᾽ Ἀπόλλων ξυνετοὶ καὶ τὰ βροτῶν
εἰδότες : ἀνδρῶν δ᾽ ὅτι μάντις πλέον ἢ ' γὼ φέρεται ,
κρίσις οὔκ ἔστιν ἀλαθής : σοφίᾳ δ᾽ ἂν σοφίαν
παραμείψειεν ἀνήρ .
ἀλλ᾽ οὔποτ᾽ ἔγωγ᾽ ἄν , πρὶν ἴδοιμ᾽ ὀρθὸν ἔπος , μεμφομένων ἂν καταφαίην .
φανερὰ γὰρ ἐπ᾽ αὐτῷ , πτερόεσσ᾽ ἦλθε κόρα
ποτέ , καὶ σοφὸς ὤφθη βασάνῳ θ᾽ ἁδύπολις τῷ ἀπ᾽ ἐμᾶς
φρενὸς οὔποτ᾽ ὀφλήσει κακίαν .
Κρέων
ἄνδρες πολῖται , δείν᾽ ἔπη πεπυσμένος
κατηγορεῖν μου τὸν τύραννον Οἰδίπουν ,
πάρειμ᾽ ἀτλητῶν . εἰ γὰρ ἐν ταῖς ξυμφοραῖς
ταῖς νῦν νομίζει πρός γ᾽ ἐμοῦ πεπονθέναι
λόγοισιν εἴτ᾽ ἔργοισιν εἰς βλάβην φέρον ,
οὔτοι βίου μοι τοῦ μακραίωνος πόθος ,
φέροντι τήνδε βάξιν . οὐ γὰρ εἰς ἁπλοῦν
ἡ ζημία μοι τοῦ λόγου τούτου φέρει ,
ἀλλ᾽ ἐς μέγιστον , εἰ κακὸς μὲν ἐν πόλει ,
κακὸς δὲ πρὸς σοῦ καὶ φίλων κεκλήσομαι .