درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد
چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان
که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد
شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است
خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد
بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد
خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت
بفرما لعل نوشین را که زودش باقرار آرد
در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ
نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد
Plant the tree of friendship ,that ,to fruit ,the heart's desire bringeth
Up - pluck the bush of enmity ,that countless troubles bringeth .
When thou art the guest of the tavern of love with profligates holy travellers be with respect
For ,O beloved ,if thou be only a dreg - drinker ,the intoxication ,of wine - sickness of the love for God even this dreg bringeth .
The night of society with beloved ones reckon plunder .For ,after our time ,
The sphere many a revolution maketh many a night winter and day spring bringeth .
Laila's litter - keeper ,in whose order is the moon's cradle ,
O God into his heart cast the wish that ,passing by the abode of Majnun ,he may cause .
O heart desire the spring season .If not ,every year ,this sward the world
A hundred beautiful roses ,like the wild rose ,and a thousand birds like the nightingale bringeth .
Since ,with Thy tress ,my wounded heart hath established a covenant ,for God's sake ,
Order Thy sweet ruby lip that to rest ,its the heart's state ,it may bring .
heart from work ,thou hast fallen because thou hast a hundred mans of grief's load
Go drink a draught of wine so that thee ,into the state for work ,it thy heart may bring .
In this garden the world Hafiz ,gray of head ,asketh God
That ,by the marge of the stream ,he may sit and into his embrace ,a cypress may bring .